منشور حقوق بشر و قتلگاه غزه

درست یک روز مانده به ۱۰ دسامبر، روز جهانی حقوق بشر،‌ وقتی ۱۳ عضو شورای امنیت سازمان ملل،‌ به قطعنامه پیشنهادی امارات متحده عربی برای آتش‌بس فوری در غزه رأی مثبت دادند نماینده آمریکا دستش را به نشانه وتو بلند کرد تا در مقابل نگاه‌های بهت آلود جهانیان، بار دیگر بر کشتار وحشیانه مردم بی‌پناه غزه به دست صهیونیست‌های غاصب، صحه بگذارد. همزمانی این وتو با روز جهانی حقوق بشر، طنز تلخی را رقم زد که دست کم ۷۵ سال است ملت‌های جهان را با چشمانی اشکبار می‌خنداند.

سال ۱۹۴۸ در شرایطی که تنها سه سال از پایان جنگ جهانی دوم می‌گذشت اعضای سازمان ملل با تنظیم متنی مشتمل بر ۳۰ ماده،‌ میثاق‌نامه‌ای را تنظیم کردند که به اعلامیه جهانی حقوق بشر مشهور شد و اکثریت قریب به اتفاق کشورهای جهان به آن پیوستند و خود را به آن ملتزم معرفی کردند. مضمون کلی این سند حقوقی،‌ در تمام بندهای ۳۰ گانه‌اش، احترام به شأن و کرامت ذاتی انسان و مراعات آزادی‌های اساسی بشر صرف نظر از تمام تمایزات نژادی، دینی، قومی، جنسیتی و طبقاتی است. تنظیم‌کنندگان اعلامیه امیدوار بودند در سایه این سند اجماعی،‌ تأمین حقوق انسان‌ها راحت‌تر باشد. واقعیت‌های عینی اما نشان داد که این اعلامیه به‌زودی،‌ خود به ابزاری برای تبعیض و خشونت و پایمال شدن کرامت ذاتی بشر تبدیل شد.

جدیدترین نمونه از نقض میثاق بین‌المللی حقوق بشر را در خیابان‌ها و مدارس و مساجد و بیمارستان‌های غزه باید جست‌وجو کرد. آنچه اکنون در این شهر مظلوم و مقاوم می‌گذرد با تک‌تک بندهای ۳۰گانه اعلامیه حقوق بشر در تعارض مطلق است. به هریک از این اصول ۳۰گانه اگر مراجعه شود می‌تواند دادنامه و کیفرخواستی بالابلند در محکومیت توحش صهیونیست‌ها باشد.

فاجعه وقتی عمیق‌تر می‌شود که تلاش‌های جهانی برای مهار این خشونت‌های بی‌پایان و غیرانسانی با مخالفت رسمی واشنگتن مواجه می‌شود و قطعنامه پیشنهادی آتش‌بس فوری در غزه، از سوی آمریکا وتو می‌شود. اقدام کاخ سفید تا آنجا زشت و بی‌پایه است که شرکای همیشگی آمریکا در شورای امنیت هم،‌ از وتوی واشنگتن شگفت‌زده شدند و در مذمت این تصمیم موضع گرفتند. «نیکلاس دی ریوری» نماینده فرانسه در این زمینه گفت که «بار دیگر این شورا شکست خورده است.». او تصریح کرد: «فرانسه به شدت درباره تراژدی انسانی که در حال وقوع در غزه است نگران است.» آنتونیو گوترش تصمیم آمریکا به وتوی قطعنامه آتش‌بس را در حکم "فلج شدن شورای امنیت" دانست و گفت: «ما با خطر جدی فروپاشی سازوکار کمک‌های بشردوستانه روبه‌رو هستیم. شرایط به سرعت در حال تبدیل شدن به فاجعه‌ای است که آبستن عواقبی برگشت‌ناپذیر برای همه فلسطینیان و همچنین صلح و امنیت منطقه است.» سازمان عفو بین‌الملل هم،‌ اقدام آمریکا را "استفاده ابزاری از حق وتو" دانست و آن را غیرقابل قبول خواند. بسیاری دیگر از رهبران و رجال سیاسی جهان نیز موضعی کمابیش مشابه درباره این اقدام کاخ سفید اتخاذ کردند.

اکنون بیرون از اسناد عطردار حقوقی و ‌کنوانسیون‌های مؤدّب بین‌المللی و بیانیه‌های براق جهانی، سهم "بشر فلسطینی"  از جنایت‌های دهشتبار اسرائیل در غزه، ۱۷ هزار و پانصد جسد چاک خورده بی‌جان، ‌۴۶ هزار و پانصد مجروح بی‌بهره از دوا و شفاخانه و نزدیک به ۸ هزار مفقود درهم کوفته‌ای است که زیر آوارهای این شهر بی‌پناه مدفون شده‌اند و دستی نیست تا آنها را از زیر کلاف‌های سخت و سیمانی بیرون بکشد و در گورهایی نام و نشان‌دار به خاک بسپارد. از میان این قربانیان مظلوم، بیش از دو سوم شان زنان و کودکان و بیش از ۹۵ درصدشان شهروندان غیرنظامی‌اند. آیا این ارقام باورناپذیر، به آن اسناد عطردار و مؤدّب و برّاق سنجاق خواهند شد تا شاید ضمیمه‌ای عبرت‌آموز و ماندگار برای اعلامیه جهانی حقوق‌بشر باشد؟

سندی که می‌خواست سیاره را به جایی امن برای تمام فرزندان آدم تبدیل کند اکنون کاری جز این از دستش برنمی‌آید که با دستمالی کوچک، آن همه آهن و بتون را گردگیری کند یا با ناخن‌هایی ظریف و ترد، سنگ و ستون‌ها را بخراشد. آنتونیو گوترش که اکنون کلیددار سازمان‌ ملل است،‌ وقتی چند روز پیش آمار تلفات انسانی در غزه را گزارش می‌داد با گردنی کج و لحنی آمیخته به بغض،‌ این شهر را "قبرستان کودکان" معرفی کرد. غزه اینک جلد دوم از کتاب تلخ "خاطرات ظلمت" است که تصویری شرمسارانه از نقض حقوق بشر توسط نژادپرستان صهیونیست عرضه می‌کند. جلد اولش را نژادپرستان نازی در خلال جنگ جهانی دوم نوشته بودند. اکنون با وتوی قطعنامه آتش از سوی توسط آمریکا، می توان نام سیاستمداران واشنگتن را نیز در صدر پدیدآورندگان این کتاب شوم درج کرد.

 

منبع: نورنیوز